Select
another language
ADRA project in Thailand ter ondersteuning van kinderen die het risico lopen te worden mishandeld en uitgebuit.
“Houd
de meisjes veilig”. Een zin waar we in Nederland een uitroepteken
achter zouden plaatsen. Natuurlijk zullen de meeste van u zeggen. Ok,
er zijn uitwassen, ook in ons landje, maar veruit de meeste meisjes in
ons land zijn veilig. In Thailand is dat een ander verhaal. Het
toeristenwalhalla trekt niet alleen honderdduizenden toeristen per jaar
naar haar kleurrijke tempels en prachtige stranden, het trekt ook
duizenden toeristen op zoek naar goedkope seks. Het is
één van de redenen waarom voor veel meisjes in het
noorden van Thailand de openingszin zou moeten eindigen met een
vraagteken. Want wat hoe veilig ben je wanneer je ouders straatarm
zijn? Je afkomstig bent van één van de minderheidsgroepen
zonder nationaliteit, of wanneer je wees bent omdat je ouders zijn
gestorven aan Aids? Het zijn zomaar een paar situaties; opgeschreven in
een paar woorden, maar die voor de kinderen grote gevolgen hebben en
hun kwetsbaar maken voor de georganiseerde mensenhandel. Het is in de
bergachtige grensstreken met Laos en Myanmar, ver uit het zicht
van de toeristen, dat de handelaren van deze tijd hun slag slaan. Door
grote armoede, alcohol- en drugsverslavingen en zonder vangnet van
sociale voorzieningen belanden ouders vaak in de schulden en is soms
hun enige uitweg het verkopen van een kind aan de maffia. De verhalen
zijn schrijnend en de dreiging in handen te vallen van mensenhandelaren
is voor veel meisjes van de bergvolken een alledaagse realiteit.
Maar gelukkig staan ze er niet helemaal alleen voor. Docenten,
dorpshoofden en instanties, kennen inmiddels de weg naar het door ADRA
gerunde beschermhuis waar momenteel zo’n 30 meisjes liefdevol
worden opgevangen. Het is een confronterend bezoek. We treffen er
prachtige tieners, die verlegen naar ons giechelen, maar ook kleine
hummels van amper acht jaar met mooie lange vlechten die, zo jong als
ze zijn, moeten vluchten voor hun veiligheid. We spelen, lachen en
maken veel plezier met ze, maar onder de vrolijke buitenkant schuilt de
angst en pijn die soms heel even in hun ogen af te lezen is. Hoe anders
zou hun leven zijn wanneer ze niet waren opgevangen? Het beeld van deze
jonge meiden, verhandeld en werkend als huisslaaf of als lustobject in
de seksindustrie is misselijk makend. “Keep Girls Safe” is
de naam van het project en dat is precies waar het voor staat. Een
trieste noodzakelijkheid waarvan de ernst pas echt tot ons doordringt
wanneer de begeleiders ons bezorgd vragen geen foto’s te maken
die de identiteit van de meisjes of de locatie van het beschermhuis
zouden kunnen prijs geven. Je weet maar nooit…..
Nee, het grote witte huis, dat schuil gaat achter een hoge beschermende
muur is niet zomaar een kindertehuis. Het is een beschermhuis! Een
veilige haven voor meisjes waarvoor preventie al te laat is. Voor
kinderen die acuut moeten worden opgevangen om te voorkomen dat ze niet
in handen vallen van mensenhandelaren. Trafficking heet dat
tegenwoordig met een modern woord en volgens een onderzoek worden er
anno 2015 zo’n 20 tot 30 miljoen mensen tegen hun wil verhandeld
en uitgebuit voor gedwongen arbeid en de seksindustrie. De handel in
mensen is naast drugs en wapens momenteel de belangrijkste illegale
handel in de wereld en het is een gouden business. Want kun je goederen
maar één keer verkopen, voor mensen geldt die beperking
niet. Je kunt ze keer op keer verkopen; iedere dag opnieuw en zelfs
meerdere keren per dag. Het is de nieuwe melkkoe van de georganiseerde
misdaad.
De meiden in het beschermhuis hebben geluk gehad en een veilige plek
gevonden waar ze de zorg krijgen waar ieder kind recht op heeft.
Liefde, zorg, gezond eten, psychische bijstand, ontspanning en goed
onderwijs. De kinderen worden alle kansen geboden die ze in hun eigen
omgeving niet zouden hebben gehad.
Neem nou Jennie, ze is 12 jaar en de middelste van 5 kinderen. Ze komt
oorspronkelijk uit Laos vanwaar ze met haar geestelijk zieke moeder is
gevlucht voor de mishandelingen van haar zwaar verslaafde vader. Jennie
had geen huis en verbleef tijdelijk bij een plaatselijke kerk. Naar
school gaan zat er voor Jennie niet in en de drie dollar die ze
dagelijks verdiende met maiskolven pellen ging op aan het gezin. Er
bleef niets van over en voor eten was nauwelijks geld. Meer dan 1
maaltijd per dag kon ze zich niet veroorloven. Toen het KGS team haar
vond was ze uitgemergeld en zwaar ondervoed. Zonder steun, zonder
nationaliteit en in een gemeenschap waar noch Jennie noch haar moeder
welkom was, liep ze een hoog risico om verkocht te worden.
Of Ploy, een mooie meid van 13 jaar die al 7 jaar lang in het
beschermhuis woont. Voordat Ploy werd opgenomen in het tehuis was ze
vaak alleen. Nadat haar moeder haar op jonge leeftijd had verlaten
woonde ze alleen met haar vaak agressieve en aan drank verslaafde
vader. De kleine Ploy werd ernstig verwaarloosd en was vaak dagen
alleen. Eten deed ze soms bij de buren, maar vaak ook niet. Na een
tijdje hertrouwde haar vader maar daarmee werd de situatie er niet
beter op want in het nieuwe gezin was prostitutie de normaalste zaak
van de wereld. De twee oudste dochters van haar nieuwe stiefmoeder
werkten al in Bangkok in de seksindustrie en de familie profiteerde
daar dankbaar van. Ooit woonden ze in een armoedige hut van gespleten
bamboe, maar dankzij het geld dat de dochters vanuit Bangkok opsturen
woont het nieuwe gezin nu in één van de grootste en
mooiste huizen van het dorp. Sekshandel en prostitutie zijn in de
gemeenschap en het gezin waarin Ploy leefde heel normaal en wanneer ze
niet door KGS zou zijn opgenomen zou ook Ploy beslist in de voetsporen
van haar oudste stiefzuster zijn getreden.
Ondanks hun soms jonge leeftijd is een verblijf in het beschermhuis
altijd vrijwillig. Het team zal nooit iemand dwingen en de kinderen
kunnen altijd weg wanneer ze daarvoor zouden kiezen. Een enkeling doet
dat soms ook maar dat geldt niet voor Nan. “Het beschermhuis is
mijn schuilplaats”, zegt ze. Nan verloor op jonge leeftijd haar
moeder waarna haar stiefvader veel ging drinken en erg agressief werd.
“Hij sloeg mij iedere dag”, zegt ze. “Ik voelde me
niet meer veilig. Ik weet nog op een dag, toen ik bij mijn oom was in
een ander dorp, mijn vader een vriend stuurde om mij op te halen. Ik
weigerde en zei, dat ik de volgende dag terug zou komen. En toen om 3
uur ‘s middag kwam het KGS team naar me toe om te vragen of ik
met ze mee wilde naar het beschermhuis. Ik dacht dat dit Gods plan was
en heb helemaal alleen besloten dat ik met ze mee zou gaan. Ik wilde
niet terug naar mijn stiefvader want ik was bang, dat hij me pijn zou
doen. Ik ben erg dankbaar dat ik nu hier mag wonen”.
De verhalen zijn pijnlijk en de kinderen vaak afkomstig uit gebroken
gezinnen maar dat geldt niet voor iedereen. Mint was een hele normale
meid met een heel gewoon leven. Ze woonde bij haar beide ouders en
hoewel het gezin erg arm was, ging ze door de week toch gewoon naar
school. ‘s Weekends hielp ze op het rijstveld waar haar ouders
dagloners waren. Maar toen op een dag gebeurde er iets dat haar leveren
voor altijd veranderde. Onderweg van school naar huis werd ze
verkracht. “Ik zat toen in groep 5”, zegt ze. Mint die niet
wist wat ze moest doen rende zo hard ze kon terug naar school waar ze
vertelde wat er was gebeurt. Hoewel haar ouders aangifte deden bij de
politie waren ze niet in staat haar te beschermen want de dader, die
voor een machtige man werkt, werd niet aangehouden en bleef op vrije
voeten. Klaar om haar opnieuw op te wachten. Toen het KGS team
van Mint’s situatie hoorde zijn ze onmiddellijk gekomen.
“Ze praatten met mijn ouders en vertelden me toen mijn kleren te
pakken” vertelt ze. Mint ging mee naar het beschermhuis, maar
getekend door de gebeurtenissen durfde ze nauwelijks naar buiten en
richtte ze al haar pijn en frustraties op haar studie. Ze haalde haar
diploma en momenteel is ze eerstejaars aan de universiteit waar ze
Engels studeert. “Ik wil via deze weg graag alle donoren bedanken
die ons steunen. Met uw steun hebben meiden als ik een toekomst en een
kans op goed onderwijs. Ik had nooit gedacht, dat iemand zoiets groots
voor mij zou doen”, zegt Mint dankbaar terwijl de tranen in haar
ogen opwellen. “Het beschermhuis is een geweldige plek, ze geven
ons alles. Dank u!”
Na een indrukwekkende dag en nacht in het beschermhuis nemen we
afscheid van het team en de kinderen. Op onze vraag hoe lang ze
verwachten dit project nog te kunnen draaien krijgen we een onzeker
antwoord. Voldoende fondsen blijft een lastig probleem, zo legt
één van de teamleden ons uit, en het moderne imago van
Thailand maakt het er niet makkelijker op. Thailand is veruit het meest
ontwikkelde land van Zuidoost Azië, en kijkend naar de vele
moderne warenhuizen en goede voorzieningen lijkt het alsof
ontwikkelingshulp niet meer nodig is waardoor donoren steeds vaker
afhaken. Helaas is dat maar de buitenkant want de werkelijkheid is dat
Thailand één van de belangrijkste bronnen, doorvoerlanden
en bestemmingen voor de handel in mensen is en zolang dat niet
verandert zullen de meisjes van de bergvolken uw steun hard nodig
hebben.
Wist u dat ....
- Het KGS project naast het beschermhuis ook studiebeurzen
uitgeeft en zo’n 80 kwetsbare kinderen, waaronder ook jongens,
financieel ondersteunt.
- Het KGS project ook werkzaam is in
de gemeenschappen zelf waar ze onder andere voorlichting geven over
burgerrechten en de gevaren van louche geldschieters en trafficking.
- Het
KGS project ook de meisjes en hun familie helpt bij het verkrijgen van
een nationaliteit zodat ze aanspraak kunnen maken op de “gewone
burgerrechten” wat hun weerbaarheid en veiligheid aanzienlijk vergroot.
