Europa 2007


18 maart 2007 - 26 maart 2007  

Route: Duitsland - Oostenrijk - Hongarije - Roemenië - Bulgarije  


Onze reis door Europa werd gedomineerd door het weer. Regende het pijpenstelen tijdens ons vertrek; naarmate we verder Europa in reden werd het er niet beter op. In Duitsland werden regenbuien afgewisseld met natte sneeuw. In Oostenrijk werd het kouder en veranderde de regen langzaam in sneeuw. 's Avonds werd het even droog en hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat van de sfeer van Wenen op te snuiven. Gelukkig hadden we toch onze winterjassen meegenomen, want die zijn echt nog wel nodig. Wenen is een prachtige stad met hele mooie gebouwen. Toen we de volgende ochtend ontwaakten was het pas echt winter; de wereld was wit. Voor ons mag het de pret niet drukken, we hadden vooraf toch al gepland zo snel mogelijk door Europa te reizen en pas vanaf Turkije dingen te gaan ondernemen. Het enige wat we in Europa willen bezoeken is het kindertehuis van Iona en Henk in Roemenie. Omdat we dus snel richting het zuiden willen verdoen we in Wenen niet te veel tijd en gaan we snel weer verder. Voordat we gaan hebben we nog een bijzondere ontmoeting.


 

Bijzondere ontmoeting in Oostenrijk


Tijdens een pitstop in Zuid-Duitsland hebben even de mogelijkheid te internetten en we zoeken alvast een plek om te overnachten in Wenen. We vinden een niet al te dure Jeugdherberg even buiten het centrum. Gewapend met het waypoint rijden we er in 1x heen. Als we na het inchecken terug lopen naar de auto staan er twee mensen gefascineerd naar onze auto te kijken. Wanneer ze ons zien vragen ze of de Landrover van ons is. Ze vertellen, dat hun oog gevallen was op de ADRA-sticker en ze vragen ons of we misschien Adventist zijn. Zelf komen ze uit de Verenigde Staten en ze reizen met een grote groep studenten van Andrews University door Europa. Dat de groep groot was bleek de volgende ochtend tijdens het ontbijt. In de eetzaal waren twee buffetten. Eentje was voor de gewone gasten en bestond uit niet veel meer dan alleen brood en smeerseltjes. De andere bestond uit allerlei lekkernijen zoals kaas, eieren en verse groente en fruit echter, dit ontbijt was uitsluitend bestemd voor de groep van Andrews University en dus niet voor ons. Althans...... halverwege het ontbijt bracht een van de stafleden ons ieders een bord met allerlei lekkernijen; wij hoorden er tenslotte ook een beetje bij. 

 

In Hongarije zien we niet veel meer dan regen en snelweg. We rijden er in een aantal uren doorheen en rijden aan het einde van de dag Roemenie binnen. 











 

Eerste poging tot oplichting


Aan de grens met Roemenie wordt al voor de eerste keer geprobeerd ons op te lichten en we zijn de EU nog niet eens uit. Omdat Roemenie nog geen Euro heeft proberen we aan de grens wat geld te wisselen. Volgens de koers moeten we 165 Lei krijgen, maar een van de handelaren biedt ons 170. We gaan akkoord, maar de slimmerik geeft ons slechts 107 Lei. Als we zeggen, dat dit te weinig is, beweert hij, dat de briefjes van 1 Lei eigenlijk 10 Lei zijn, ja, ja. Daar stinken we natuurlijk niet in en als Markus hem al het geld wil terug geven komt hij ineens heel gauw met het verschil over de brug.

 

We slapen die nacht in Arad, een wat grauwe Roemeense stad niet ver over de grens met Hongarije. De volgende dag rijden we verder het binnenland van Roemenie in. Roemenie is nog steeds arm, maar in vergelijking tot 14 jaar geleden is er veel veranderd. Waren de winkels in het verleden half leeg nu rijzen enorme supermarkten als paddestoelen uit de grond en werkelijk alles is hier te koop. De supermarkten behoren tot de grote West-Europeese ketens zoals Tesco, Makro, Kaufland en Real. De prijzen in de winkels liggen ook op dit niveau. Veel dingen zijn even duur of soms zelfs duurder dan in Nederland en dan te bedenken dat de maandlonen toch aanzienlijk lager liggen. Het moet voor de veel inwoners moeilijk zijn om het hoofd boven water te houden.

 


Bezoek aan het kindertehuis


Het enige dat we in Europa gepland hadden te doen was een bezoek aan het kindertehuis van Henk en Iona in Roemenie. Het kindertehuis ligt in Cornatel, een klein dorpje vlakbij Sibiu. Sibiu is ligt ergens in het midden van Roemenie en het is best een mooie stad om te zien. Het is uitgeroepen tot culturele hoofdstad van Europa voor 2007. Kort voor vertrek hoorden we helaas, dat Henk tijdens ons bezoek nog in Nederland zou zijn, maar dat weerhoudt ons niet om te gaan. Als we Cornatel inrijden zien we als snel een gebouw waaraan twee vlaggen wapperen; een Roemeense en een Nederlandse vlag. Dit moet het kindertehuis wel zijn; we kloppen aan en er wordt opgedaan. Het ziet er rustig uit. De meeste kinderen zijn nog naar school en ook Iona zit nog in de stad. Nelu, de technische man van het kindertehuis, ontvangt ons met een kop koffie en we maken kennis. Even later gaan we naar de kleine kinderen die in de kleuterklas zitten. De meeste kinderen springen gelijk om ons heen en als we later wat oranje ballonnen te voorschijn toveren zijn ook de verlegen kinderen hun angst om ons te begroeten kwijt. Aan het einde van de middag maken we kennis met de oudere kinderen. Wat ons direct opvalt is de gezellige ontspannen sfeer. Ieder kind heeft zijn plekje en voor iedereen is er even aandacht op zijn tijd. Die gezelligheid doet wat met je en ook wij voelen ons erg welkom. Uiteindelijk blijven we dan ook  4 nachten slapen. Tijdens ons verblijf doen we een aantal leuke dingen. De eerste dag brengen we samen met Nelu de oudere kinderen naar school en bekijken we wat van de stad. Verder kopen we nog wat bouwmaterialen en helpt Markus Nelu met het maken van een verankering voor een draaimolen. De dag erop gaat Belinda samen met Iona en de allerkleinsten naar het zwembad. Op Sabbat gaan maken we met z'n allen een uitstapje naar de bergen. Met Nelu en zijn vriendin gaan we nog een berg op en hier is het gewoon hartje winter. Er ligt meer dan twee meter sneeuw en hier en daar zie je zelfs een verdwaalde skiër. De 4 dagen vliegen voorbij en voor we het weten is het zondag. Voordat we vertrekken gaan we eerst nog mee naar de markt. Eerder in de week hadden we de kinderen beloofd, dat we op zondag nog mee naar de markt zouden gaan om een paar konijntjes te kopen. Nelu had hele mooie konijnenhokken gebouwd en die kunnen natuurlijk niet leeg blijven. Op de markt zien we uiteindelijk 4 jonge konijntjes. Wij kopen er twee en Iona koopt de andere twee. We genieten nog even van de kinderen als ze konijntjes zien en nemen dan afscheid. We weten niet wanneer, maar hier komen we zeker nog een keertje terug!


We vertrekken uiteindelijk iets later dan gepland. Gelukkig is de zomertijd afgelopen nacht ingegaan en hebben we een uurtje langer. Net voordat het donker wordt bereiken we de grens met Bulgarije. Omdat we allerlei wilde verhalen over Bulgarije hebben gehoord; slapen we die nacht in Giurgiu een klein dorpje, dat nog net in Roemenie ligt. Zoals met veel geruchten valt Bulgarije enorm mee.


De volgende dag rijden we via een imposante brug over de Donau het land binnen en in tegenstelling tot de verhalen oogt het land vriendelijk. De mensen zijn behulp zijn en de wegen zijn verassend goed. Althans ........ voor het grootste gedeelte van de route. We nemen de route via de Zwarte Zee en zo goed als de weg in het begin was zo dramatisch slecht is hij op het eind. Over de laatste 60 kilometer van Carevo tot de Turkse grens bij Malko doen we bijna 2,5 uur. De gaten in de weg zijn enorm, onze wielen passen er soms bijna helemaal in. We zien het maar als voorproefje op de Afrikaanse wegen. Pas aan het einde van de middag bereiken we de grens. Omdat de diesel in Turkije vreselijk duur is tanken we eerst nog even onze auto vol en rijden dan Turkije binnen. De temperatuurmeter laat zien dat het buiten circa 2,5 graden is en dat terwijl de avond nog niet eens is begonnen. Tijdens het plannen van onze reis hadden we verwacht, dat het weer in Europa wat warmer zou zijn, maar tot op heden hebben we alleen nog maar hele koude dagen gehad. De temperatuur ligt 's nachts rond of onder het vriespunt en ook overdag is het nog behoorlijk koud. Ook aan de natuur is te zien dat de lente hier nog niet is begonnen; de bomen zijn nog allemaal kaal. Met zulke koude nachten hebben we nog niet de moed gehad om te kamperen. Hopelijk wordt het gauw warmer want we zien er echt naar uit nu eindelijk eens de daktent uit te klappen.

This page only has Dutch navigation. Press the English flag to return to the English part of this website